راهنمای جامع پریموبولان (متنولون استات)

پریموبولان نوعی دارو است که برای کمک به عضله سازی استفاده می شود. این دارو با بسیاری از داروهای عضله ساز دیگر کمی متفاوت است زیرا دو نسخه وجود دارد: پریموبولان قرصی و پریموبولان دیپات.

پریموبولان دیپات به بدن تزریق می شود، در حالی که پریموبولان قرصی است که می خورید. هر دو نسخه حاوی یک ماده فعال به نام متنولون هستند.

متنولون اولین بار در سال 1962 توسط شرکتی به نام Squibb در دسترس قرار گرفت. آنها هر دو نوع قرص (استات) و تزریقی (انانتات) داشتند، اما دوام زیادی نداشتند. بعداً یک شرکت بزرگ آلمانی به نام Schering حقوق متنولون را گرفت و آن را با نام پریموبولان فروخت. از آن زمان، پریموبولان بیشتر در اروپا شناخته شده است و از نسخه های اولیه Squibb در ایالات متحده ساخته نشده است.

پریموبولان در گذشته به دو شکل قرص و تزریقی در دسترس بود، اما نسخه تزریقی آن در سال 1993 توسط شرکت ساخته نشد. اکنون، اگر نسخه تزریقی پیدا کردید، احتمالاً توسط آزمایشگاه های غیرقانونی ساخته شده است.

پریموبولان یکی از ایمن‌ترین داروهای عضله‌ساز محسوب می‌شود. حتی برای کمک به کودکان کم وزن و نوزادان نارس و همچنین افراد مبتلا به مشکلات استخوانی و عضلانی استفاده می شود. اما کاربرد اصلی آن برای درمان از دست دادن عضلات و مشکلات ناشی از برخی هورمون ها است.

بدنسازان دوست دارند از پریموبولان نیز استفاده کنند، به خصوص نسخه تزریقی، زیرا قوی تر از قرص ها است. یافتن پریموبولان قرصی با کیفیت خوب دشوار است و قرص ها اغلب تقلبی یا گران قیمت در بازار سیاه هستند.

برخی می گویند که بدنساز معروف آرنولد شوارتزنگر پریموبولان را دوست داشته است، اما نمی توانیم مطمئن باشیم. این شایعه افراد زیادی را به این دارو علاقه مند کرده است، حتی اگر نسخه های جعلی زیادی وجود دارد.

یکی از دلایلی که مردم پریموبولان را می خواهند این است که این یکی از معدود داروهای عضله ساز است که زنان می توانند با خیال راحت از آن استفاده کنند. مانند سایر استروئیدها عوارض جانبی مردانه زیادی ایجاد نمی کند.

عملکردها و ویژگی های پریموبولان:

متنولون مشتقی از دی هیدروتستوسترون (DHT) یا به طور خاص یک شکل ساختاری تغییر یافته از DHT است. یک پیوند دوگانه در کربن یک و دو به هورمون DHT اضافه می شود که به نوبه خود ماهیت آنابولیک هورمون را به شدت افزایش می دهد. همچنین حاوی یک گروه 1 متیل اضافه شده است که از تجزیه کبدی محافظت می کند. افزودن استر استات بیشتر آن را از متابولیسم کبدی محافظت می کند.

به عنوان یک استروئید خوراکی، پریموبولان یکی از تنها استروئیدهای خوراکی است که یک استروئید C17-alpha alkylated (C17-aa) نیست. فاقد ساختار استاندارد C17-aa، این بدان معناست که پریموبولان خوراکی برای کبد سمی نیست.

با این حال، در حالی که این یک امتیاز است، اکثراً پریموبولان خوراکی را در مقایسه با بسیاری دیگر از استروئیدهای نسبتاً خفیف در افزایش عملکرد می بینند. مردان در مقایسه با بسیاری از استروئیدهای آنابولیک، سطح یکسانی از فعالیت آنابولیک را تجربه نخواهند کرد. اشتباه نکنید، پریموبولان جایگاه خود را در افزایش ظرفیت عملکرد دارد، اما اکثر مردان نسخه دیپات را بهتر می دانند. در مورد زنان، این طبیعت ملایم تا حدودی آن را به یک انتخاب فوق العاده تبدیل می کند.

هورمون متنولون دارای چندین صفت مشابه با سایر استروئیدهای آنابولیک است. این هورمون سنتز پروتئین را (تا حدی) افزایش می دهد و می تواند تأثیر متوسطی بر افزایش تعداد گلبول های قرمز داشته باشد. با این حال، استروئید دارای سه ویژگی مهم است که آن را بیش از هر چیز دیگری متمایز می کند. پریموبولان به طور چشمگیری حفظ نیتروژن را بهبود می بخشد.

این تضمین می کند که از حالت کاتابولیک جلوگیری می شود و همچنین برای ساختن عضلات خشک فوق العاده است. با این حال، همانطور که گفته شد این استروئید قدرت زیادی ندارد، این را در نظر داشته باشید. همچنین نشان داده شده است که این هورمون میل پیوندی بسیار قوی برای گیرنده آندروژن دارد. اتصال قوی به گیرنده آندروژن با لیپولیز مستقیم مرتبط است. اکثر استروئیدهای آنابولیک سرعت متابولیک را افزایش می دهند، اما به نظر می رسد پریموبولان از کاهش مستقیم چربی پشتیبانی می کند. وقتی این را همراه با افزایش چشمگیر حفظ نیتروژن در نظر می گیریم، می توانیم ببینیم که این یک استروئید آنابولیک قوی برای مرحله کات است.

آخرین ویژگی مهم پریموبولان تأثیر آن بر سیستم ایمنی است. ثابت شده است که هورمون متنولون به طور قابل توجهی سیستم ایمنی را تقویت می کند. در واقع، این دارو با موفقیت در درمان مبتلایان به ایدز استفاده شده است. برای چنین فردی، پریموبولان نه تنها سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند، بلکه مستقیماً از آن چیزی که یک بیماری تحلیل رفتن عضله است محافظت می کند. همین تقویت ایمنی به شدت برای ورزشکار افزایش دهنده عملکرد در مرحله کات مفید خواهد بود.

اثرات پریموبولان:

پریموبولان در برخی موارد برای درمان بیماری های تحلیل رفتن عضلات استفاده می شود. با این حال، معمولاً فقط در موارد خفیف یا در مواردی که تقویت سیستم ایمنی مفید است. این استروئید مانند آنادرول یا دکا ناندرلون افزایش حجم زیادی ندارد و اکثر مردان در چرخه حجم خارج از فصل استفاده زیادی از آن نخواهند داشت. با این حال، ما می توانیم برای زنان استثنا قائل شویم. زنان به استروئیدهای آنابولیک بسیار حساس تر هستند و اندکی استروئید آنابولیک خفیف می تواند کمک زیادی به آنها کند. به همان اندازه مهم است که بیشتر خانم ها به دنبال افزایش وزن 30 پوندی یک شبه نیستند. افزایش های کوچک و متوسط وزن اغلب می تواند به خودی خود تغییر بزرگی باشد. با در نظر گرفتن طبیعت ملایم، اکثر مردانی که از این استروئید برای چرخه واقعی حجم استفاده می کنند، ناامید خواهند شد.

جایی که پریموبولان واقعاً می درخشد، به عنوان یک استروئید کات است. برای از دست دادن چربی بدن، باید بیشتر از آنچه که مصرف می کنیم کالری بسوزانیم. اگرچه این امر کاملا ضروری است، اما توده عضلانی بدون چربی ما را نیز در معرض خطر بزرگی قرار می دهد. در واقع، حتی اگر رژیم کاهش چربی کاملاً برنامه ریزی شود، منجر به از دست دادن بافت عضلانی بدون چربی می شود، مگر اینکه از یک محافظ آنابولیک استفاده شود. حتی با چنین محافظتی ممکن است کمی از دست دادن بافت رخ دهد، که باید به شما بگویم که یک عامل آنابولیک چقدر می تواند مهم باشد. کلید رژیم غذایی موفقیت آمیز صرفاً کاهش وزن نیست، بلکه کاهش چربی در حین محافظت از توده عضلانی شماست. اگر این اهداف برآورده نشدند، رژیم غذایی شما موفقیت آمیز نبوده است. با یک رژیم غذایی برنامه ریزی شده، پریموبولان به شما در رسیدن به این هدف کمک می کند. همچنین نشان داده شده است که اثرات ریکاوری نسبتا خوبی دارد. کسانی که از پریموبولان استفاده می کنند اغلب سخت تر و توپرتر به نظر می رسند. با این حال، بیشتر نسخه دیپات را در مرحله کات کارآمدتر می دانند و این شامل زنان نیز می شود.

پریموبولان همچنین در محافل ورزشی به خوبی قدردانی می شود. افزایش متوسط قدرت با این استروئید بسیار امکان پذیر است. قدرت می‌تواند به قدرت و سرعت اشاره داشته باشد، که هر دو عنصر کلیدی برای ورزش موفق هستند. با این حال، جایی که این استروئید واقعاً مفید خواهد بود، در ارتقاء بهبود عملکرد است. استقامت عضلانی نیز تقویت می‌شود و در حالی که چنین ویژگی‌هایی مانند بسیاری از استروئیدها قوی نیستند. علاوه بر این، از آنجایی که یک استروئید خفیف است، ورزشکار نباید نگران افزایش حجم زیاد باشد. در برخی موارد، مقدار زیادی از حجم اضافه شده بسته به ورزش یا موقعیت می تواند برای عملکرد مضر باشد.

عوارض جانبی پریموبولان:

پریموبولان می تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اما معمولاً به اندازه سایر استروئیدها بد نیستند. این یکی از بی خطرترین استروئیدهایی است که ما داریم. بسیاری از عوارض جانبی رایج که سایر استروئیدها انجام می دهند را ایجاد نمی کند. مواردی که ایجاد می کند معمولاً خفیف هستند و اگر مسئولانه از آن استفاده کنید به راحتی قابل کنترل هستند. بیایید این عوارض جانبی را به دسته های مختلف تقسیم کنیم و توضیح دهیم.

[1] عوارض جانبی استروژنی:
پریموبولان عوارض جانبی مرتبط با استروژن ایجاد نمی کند زیرا در بدن به استروژن تبدیل نمی شود. این بدان معنی است که با این استروئید با مشکلاتی مانند تورم سینه یا احتباس آب مواجه نخواهید شد. فشار خون بالا، که اغلب با احتباس بیش از حد آب مرتبط است، با پریموبولان بعید است. بنابراین، اگر از پریموبولان استفاده می کنید، نیازی به مصرف دارو برای جلوگیری از مشکلات مربوط به استروژن ندارید. اما اگر از استروئیدهای دیگری استفاده می کنید که می توانند باعث مشکلات استروژن شوند، ممکن است همچنان برای مقابله با آنها به داروهای ضد استروژن نیاز داشته باشید.

[2] عوارض جانبی آندروژنیک:
اگرچه پریموبولان خفیف است، اما همچنان می تواند واکنش های آندروژنی قوی ایجاد کند. این عوارض جانبی شامل آکنه، ریزش مو در افراد مستعد طاسی و افزایش موهای بدن است. آکنه معمولاً مشکل بزرگی نیست مگر اینکه قبلاً مستعد آن باشید. اما ریزش مو می تواند مشکل بزرگ تری باشد، به خصوص اگر مستعد طاسی هستید. درمان های معمول برای ریزش مو ممکن است با پریموبولان به خوبی کار نکند زیرا مانند سایر استروئیدها عمل نمی کند.

پریموبولان همچنین می تواند باعث ایجاد ویژگی های مردانه در زنان شود، مانند موهای بیشتر بدن، صدای عمیق تر، و بزرگ شدن کلیتوریس. با این حال، همه زنان این اثرات را تجربه نمی کنند و این بستگی به حساسیت آنها به استروئید دارد. اگر از پریموبولان به طور صحیح استفاده کنند، اکثر زنان می توانند از این عوارض اجتناب کنند. این بدان معناست که به دوز مناسب پایبند باشید و از آن برای مدت طولانی استفاده نکنید. اگر متوجه این تغییرات شدید، بهتر است فوراً استفاده از پریموبولان را متوقف کنید. اگر با وجود علائم به استفاده از آن ادامه دهید، ممکن است دائمی شوند.

[3] عوارض جانبی قلبی عروقی:
پریموبولان معمولاً بر فشار خون در بزرگسالان سالم تأثیر نمی گذارد مگر اینکه مشکلی از قبل وجود داشته باشد. اما این ایده خوبی است که  در صورت امکان مراقب آن باشید. پریموبولان می تواند بر سطح کلسترول شما تأثیر بگذارد، کلسترول خوب HDL را کاهش دهد و کلسترول بد LDL را افزایش دهد. این اثر قوی تر از تستوسترون است اما کمتر از سایر استروئیدها مانند ناندرولون و ترنبولون است. برای سالم نگه داشتن سطح کلسترول خود در حین استفاده از پریموبولان، از رژیم غذایی مفید برای قلب، با مقدار زیادی چربی سالم و چربی های اشباع شده و قند کم استفاده کنید. همچنین مهم است که تمرینات قلبی زیادی انجام دهید، به خصوص اگر از پریموبولان در طول دوره کات استفاده می کنید.

[4] عوارض جانبی تستوسترون:
مانند همه استروئیدها، پریموبولان تولید تستوسترون طبیعی بدن شما را کاهش می دهد. اما به اندازه برخی دیگر از استروئیدها بد نیست. در پزشکی، ممکن است تولید تستوسترون را کمتر از نصف سرکوب کند. اما اگر از آن برای ورزش یا بدنسازی استفاده می کنید، سرکوب قوی تر خواهد بود. بنابراین، مصرف تستوسترون اضافی برای جبران آنچه بدن شما نمی سازد، مهم است. پس از توقف استفاده از پریموبولان، تولید تستوسترون شما دوباره شروع می شود و معمولاً بهبودی آن نسبت به سایر استروئیدها آسان تر است. به اکثر مردان توصیه می شود برای تسریع این روند از یک برنامه پس چرخه درمانی (PCT) استفاده کنند. بدون PCT، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا سطح تستوسترون شما به حالت عادی برگردد.

دوز و نحوه مصرف پریموبولان:

در پزشکی، مردان معمولا بین 100-150 میلی گرم پریموبولان در روز مصرف می کنند. این نیز محدوده ای است که توسط ورزشکارانی که به دنبال افزایش عملکرد خود هستند استفاده می شود. با این حال، برخی از مردان با حداقل 50-75 میلی گرم در روز نتایج خوبی را مشاهده کرده اند. در حالی که دوزهای بالاتر را می توان تحمل کرد، اکثر افراد به محدوده های توصیه شده پایبند هستند. پریموبولان اغلب در کنار سایر استروئیدها مانند ترنبولون، مسترون، اوکساندرلون یا وینسترول برای نتایج بهتر استفاده می شود. یک چرخه معمولی با پریموبولان حدود 8 هفته طول می کشد، اما این بدان معنا نیست که کل چرخه استروئیدی 8 هفته طول می کشد. این فقط بخشی است که در آن پریموبولان استفاده می شود.

دوز و نحوه مصرف پریموبولان برای بانوان:

اما در محافل ورزشی، زنان معمولاً بین 25 تا 50 میلی گرم پریموبولان در روز مصرف می کنند. اکثر زنان می توانند این دوز را به خوبی تحمل کنند. با این حال، اغلب برای زنان بهتر است دوز کمتری از پریموبولان را همراه با استروئید دیگری مانند اوکساندرلون مصرف کنند تا شانس ایجاد ویژگی های مردانه را به حداقل برسانند. اگر اوکساندرلون یا استروئید دیگری اضافه شود، مهم است که دوز پریموبولان را پایین نگه دارید تا از این امر جلوگیری شود. برای زنانی که اولین چرخه پریموبولان خود را شروع می کنند، توصیه می شود که با 25 میلی گرم در روز شروع کنند و بالاتر نروند. زنان همچنین باید استفاده از آنها را به 6 هفته محدود کنند. اکثراً دریافتند که دوره پریموبولان به مدت 4-6 هفته به خوبی کار می کند.

بررسی های پریموبولان:

پبرخی افراد ادعا می کنند که تولید تستوسترون طبیعی بدن شما را کاهش نمی دهد و برای استفاده در بین چرخه های استروئیدی عالی است. اما ما متوجه شدیم که این درست نیست. در حالی که تستوسترون را به اندازه برخی دیگر از استروئیدها کاهش نمی دهد، اما هنوز بر روی آن تأثیر می گذارد. بسیاری از مردم نیز به دلیل ارتباط آن با آرنولد شوارتزنگر، انتظارات غیر واقعی دارند. وقتی نتایجی را که انتظار دارند نمی بینند، دید منفی نسبت به پریموبولان پیدا می کنند.

هنگامی که از یک استروئید استفاده می کنید، مهم است که بدانید برای چه چیزی مفید است. استروئیدها فقط برای ساختن عضلات بزرگ نیستند. کاربردهای دیگری هم دارند فقط به این دلیل که یک استروئید شما را فوق العاده حجیم نمی کند به این معنی نیست که بی فایده است. درک این موضوع می تواند به شما در درک بیشتر پریموبولان کمک کند.

پروفایل پریموبولان

متنولون + استات استر
17بتا-هیدروکسی-1متیل-5آلفا-آندروست-1-آن-3-ون
وزن مولکولی پایه: 302.4558
وزن مولکولی استر استات: 60.0524
فرمول: C20H30O2
نقطه ذوب:
سازنده: Schering
دوز موثر: (مردان) 50-150 میلی گرم در روز. (زنان) 25-75 میلی گرم در روز
عمر فعال: 4-6 ساعت
زمان تشخیص: 4-5 هفته
نسبت آنابولیک به آندروژن (محدوده): 88:44-57