نحوه عملکرد سارم ها + عوارض و انتظارات

سارم ها به گیرنده‌های آندروژن در بدن متصل می‌شوند و دارای انتخاب‌گری خاص بافتی هستند. به همین دلیل، قادر به تحریک برخی از گیرنده‌ها و جلوگیری از تحریک دیگر گیرنده‌ها هستند. این بدان معناست که گیرنده‌هایی که پتانسیل ساخت عضله دارند، هدف قرار می‌گیرند، در حالی که سایر گیرنده‌هایی که ممکن است عوارض آندروژنی داشته باشند، نادیده گرفته می‌شوند.

با این حال، به دلیل فرمولاسیون‌های اخیر SARMs غیر استروئیدی، هنوز به طور کامل بهینه نشده‌اند. به همین دلیل، در حال حاضر این ترکیبات 100% انتخابی نیستند و بر روی گیرنده‌های غیر هدف نیز اثر دارند.

در نتیجه، همچنان شاهد برخی از اثرات آندروژنی در SARMs هستیم، اما نسبت آنابولیک به آندروژیک آنها به طور قابل توجهی در مقایسه با استروئیدهای آنابولیک مطلوب‌تر است.

به عنوان مثال، نسبت آنابولیک به آندروژیک RAD 140 حدود 90:1 است، در حالی که این نسبت برای تستوسترون 1:1 می‌باشد.

بنابراین، SARMs می‌توانند باعث افزایش متوسط توده بدنی بدون چربی (LBM) و همچنین مقادیر قابل توجهی از لیپولیز (کاهش چربی) شوند.

لیست زیر شامل برخی از SARMs است:

• Ostarine (MK-2866)
• RAD 140 (Testolone)
• S23
• LGD-4033 (Ligandrol)
• Andarine (S4)

برای مشاهده انواع سارم، اینجا کلیک کنید!

مهم است که SARMs را از ترکیبات غیر SARMs تفکیک کنیم، زیرا برخی از مواد بهبود دهنده عملکرد (PEDs) به طور غیررسمی به عنوان بخشی از خانواده SARMs نامگذاری می‌شوند، در حالی که عملکرد کاملاً متفاوتی دارند.

برخی از نمونه‌های غیر SARMs عبارتند از:

• Ibutamoren (MK-677) – یک محرک هورمون رشد.
• Cardarine (GW501516) – یک آگونیست PPAR (گیرنده فعال شده پروکسوزوم)
• YK-11 – یک مهارکننده مایوستاتین.
• Stenabolic (SR9009) – یک آگونیست REV-ERB.

نحوه عملکرد سارم ها

سارم ایبوتامورن Mk-677

نحوه عملکرد Ibutamoren

هورمون‌های محرک رشد، مانند Ibutamoren، نقش گرلین، هورمونی که به گیرنده‌های محرک هورمون رشد (GSHR) در مغز متصل می‌شود، را تقلید می‌کنند.

این امر به نوبه خود موجب افزایش سطوح هورمون رشد (GH) و IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولینی 1) می‌شود که به افزایش ساخت عضله و کاهش چربی زیر پوستی منجر می‌شود. در تجربه ما، ورزشکاران معمولاً هنگام افزایش وزن با Ibutamoren، 6 پوند عضله به دست می‌آورند. به طور کلی، Ibutamoren بیشتر برای دوره‌های افزایش وزن مناسب است، زیرا اثرات لیپولیتیک آن کمتر قوی است.

سارم کاردارین GW-501516

نحوه عملکرد Cardarine

Cardarine اغلب به عنوان یک SARM اشتباه گرفته می‌شود، اما در واقع یک آگونیست PPAR است.

Cardarine به خاطر ویژگی‌های فوق‌العاده چربی سوزی‌اش شناخته شده است و بنابراین معمولاً در دوره‌های کاهش وزن همراه با سایر SARMs (مانند Ostarine) استفاده می‌شود.

PPAR-δ به تعادل عملکردهای متابولیک اساسی که به حفظ تعادل انرژی مطلوب کمک می‌کند، کمک می‌کند. این برای تنظیم β-اکسیداسیون، اسیدهای چرب و حساسیت به انسولین بسیار مهم است.

بنابراین، اثرات قوی چربی سوزی Cardarine به عنوان یک نتیجه مثبت از تأثیرات آن بر حساسیت به انسولین، تحمل گلوکز و تعادل چربی است.

ما شاهد کاهش وزنی به اندازه 40 پوند در کاربران Cardarine در یک دوره 12 هفته‌ای بوده‌ایم. همچنین برخی اثرات آنابولیک با Cardarine مشاهده شده است، با تحقیقاتی که همچنین افزایش توده بدون چربی (FFM) به اندازه 1.3 کیلوگرم را در کاربران گزارش می‌کنند. بنابراین، Cardarine نه تنها سرعت سوزاندن چربی را در هنگام کاهش وزن افزایش می‌دهد، بلکه همچنین به حفظ و افزایش عضله کمک می‌کند.

سارم YK-11

نحوه عملکرد YK-11

YK-11 سطح فولستاتین را افزایش می‌دهد که به کاهش سطوح مایوستاتین کمک می‌کند. مایوستاتین یک مایوکاین است که رشد عضله را مهار می‌کند؛ بنابراین، با مصرف YK-11، کاربران عملاً پتانسیل ساخت عضله خود را به حداکثر می‌رسانند.

ما معمولاً می‌بینیم که کاربران بعد از اولین دوره YK-11 بین 10 تا 15 پوند وزن اضافه می‌کنند.

باور بر این است که چندین بدنساز حرفه‌ای IFBB که به طور ژنتیکی بسیار مستعد هستند، دارای کمبود مایوستاتین هستند.

در سال 1998، آزمایشگاه‌های BALCO، 62 مرد را که پیش از این رشد عضلانی استثنایی را تجربه کرده بودند، مورد تحلیل قرار دادند. از این 62 مرد، 9 نفر با کمبود/جهش مایوستاتین تشخیص داده شدند.

Flex Wheeler، یکی از بزرگ‌ترین بدنسازان تاریخ در دهه 90، یکی از این 9 مرد بود. Flex واقعاً یکی از نادرترین جهش‌های مایوستاتین، یعنی ژن اگزون 2 را داشت.

سارم Stenabolic

نحوه عملکرد Stenabolic

Stenabolic یک آگونیست REV-ERB است. این بدان معناست که به پروتئین REV-ERB متصل می‌شود که در سلول‌های چربی، کبد و عضلات ما وجود دارد. بنابراین، Stenabolic به طور قابل توجهی فعالیت این پروتئین را افزایش می‌دهد و بدن را به حالت آنابولیک بهبودیافته منتقل می‌کند.

چون Stenabolic سطوح بالاتری از سنتز پروتئین را تحریک می‌کند، اثرات آن غیر هورمونی است، به این معنی که بر تستوسترون درون‌زا تأثیر منفی ندارد. بنابراین، پس از مصرف Stenabolic، نیازی به درمان پس از دوره نیست.